Ingeborg was niet lekker. Een opvlieger dacht ze. Maar door het kordate ingrijpen van haar dochter was ze nog net op tijd in het ziekenhuis
Ingeborg, destijds 51 jaar, werd plotseling niet lekker tijdens een vakantie op Aruba. Zelf dacht ze een opvlieger te hebben, maar haar destijds 16-jarige dochter vertrouwde het niet en heeft de symptomen die haar moeder had gegoogeld en direct een ambulance gebeld. Ze bleek geen opvlieger te hebben maar een hartinfarct! Zonder enige waarschuwing vooraf veranderde plotsklaps haar leven van een gezonde vrouw zonder lichamelijke klachten in een hartpatiënt.
Maar deze diagnose heeft, ondanks de heftige gebeurtenis, haar leven niet nadelig veranderd. Ze vertelt dat haar kwaliteit van leven er juist door verbeterd is. En omdat ze na haar hartinfarct zelf veel vragen had en niet alle antwoorden op internet kon vinden besloot Ingeborg een boek te schrijven. Een boek voor vrouwen die net als zij een hartinfarct hebben gehad of voor diegenen die al beginnende hartklachten hebben. Hierin beschrijft ze alle aspecten waar ze zelf destijds tegen aan liep en is hiermee een ontzettend handige gids met praktische adviezen en tips geworden.
Deze sterke vrouw heeft van hetgeen haar overkomen is en de 2e kans die ze gekregen heeft, haar kracht gemaakt. Want naast het boek dat ze schreef geeft ze ook lezingen en workshops over het vrouwenhart op Curacao waar Ingeborg tegenwoordig woont en werkt.
Lees hier de proloog uit haar boek waarin Ingeborg vertelt wat er precies gebeurde op die zonnige dag op Aruba. De dag die haar leven totaal zou veranderen!
Een hartaanval op Aruba
Aruba, paradijselijk eiland waar je van droomt als vakantiebestemming. In de kersttijd heerst er een bijzondere sfeer: overal gekleurde lichtjes in de palmbomen, de klanken van de tropische kerstmuziek aguinaldo, een grote kerststal onder de heldere sterrenhemel aan de Caribische zee, met daarnaast een kunstijsbaan waar Arubaanse meisjes in hun zondagse zomerjurkjes rondjes draaien. Ik was twee dagen voor kerst met mijn gezin aangekomen op Aruba om er de kerstvakantie door te brengen en we hadden de eerste avond genoten van de kerstsfeer in de stad.
De aanleiding voor ons bezoek aan Aruba was echter niet zo leuk: mijn schoonvader was ernstig ziek en lag in het ziekenhuis. Wij schrokken vreselijk bij het eerste bezoek: zo slecht zag hij eruit. Hij zou de volgende dag uit het ziekenhuis ontslagen worden, omdat de dokters niets meer voor hem konden doen.
Op 24 december gingen mijn man en schoonmoeder naar het ziekenhuis om mijn schoonvader op te halen. Ik bleef alleen in het huis van mijn schoonouders met onze drie kinderen. We hadden een huurauto besteld en een mevrouw zou de auto komen brengen. Terwijl ik op haar wachtte, zat ik rustig te kijken naar een aflevering van The voice of Holland op mijn laptop. De kinderen waren alle drie ook rustig bezig.
Plotseling voelde ik me niet zo lekker, ik kreeg het een beetje benauwd en ging ineens vreselijk transpireren. Mijn kleren voelden te strak en ik stond op om buiten wat rond te lopen. Maar het gevoel van beklemming ging niet weg. Omdat ik 51 ben en al een tijdje in de overgang, dacht ik dat het een opvlieger was. Maar zoiets had ik nog nooit eerder gehad. Ik werd rusteloos en mijn hart begon raar te kloppen, ik kreeg pijnlijke tintelingen in mijn armen en handen en ik bleef maar transpireren. Ik wilde eigenlijk gaan liggen, maar ik moest wachten op de mevrouw van de huurauto. Op de autopiloot heb ik die vrouw afgehandeld, de auto in ontvangst genomen, papieren getekend en betaald. En daarna ben ik gaan liggen op het dichtstbijzijnde bed. Ik begreep niet wat er met me aan de hand was.
Mijn oudste dochter van 16 kwam de slaapkamer binnen en vroeg of ik ziek was. Ik vertelde haar wat ik voelde en zij had direct door dat er iets ernstigs aan de hand was. Ze pakte haar telefoon en ging de symptomen die ik haar vertelde googelen. Vanaf dat moment nam zij de regie over. Ze had op internet gezien dat het waarschijnlijk een hartinfarct was. Ze zei tegen mij dat ik rustig moest blijven liggen en dat zij een ambulance zou bellen. Ondertussen was mijn man met zijn vader in een rolstoel op weg naar de parkeerplaats van het ziekenhuis om hem naar huis te brengen. Toen mijn dochter hem belde, zei hij dat ze maar even moest wachten met een ambulance bellen, want hij zou zo thuiskomen. Net als ik dacht hij ook dat mijn klachten met de overgang te maken hadden en dat het niet zo ernstig zou zijn.
Gelukkig was mijn dochter ervan overtuigd dat er wel iets ernstigs aan de hand was en heeft ze toch de ambulance gebeld. Die kwam binnen een paar minuten en ik werd direct in de ambulance gelegd om een hartfilmpje (ecg) te maken. Daaruit bleek dat er inderdaad iets aan de hand was met mijn hart. Met gillende sirenes ben ik toen naar hetzelfde ziekenhuis gebracht als waar mijn schoonvader net uit ontslagen was. Mijn dappere dochter ging mee in de ambulance.
Eenmaal in het ziekenhuis ging alles heel snel. Er werd bloed afgenomen, nog een hartfilmpje gemaakt, ik moest allerlei vragen van de eerstehulparts beantwoorden. Ik voelde me eigenlijk wel weer oké, maar de artsen besloten dat er een hartkatheterisatie moest plaatsvinden. Gelukkig heeft het ziekenhuis van Aruba net een nieuwe cardiologieafdeling met de nieuwste apparatuur voor hartkatheterisatie. Ik mocht meekijken op een groot scherm met de beelden vanaf mijn pols via de slagader helemaal naar mijn hart. Heel apart. Je voelt er eigenlijk niks van. De artsen lieten me zien dat er in een van de kleine bloedvaten rondom mijn hart een plekje zat dat waarschijnlijk het hartinfarct heeft veroorzaakt. Maar het was te klein om er iets aan te kunnen doen, dus ze hebben verder niets gedaan.
Na de katheterisatie werd ik naar een kamertje gebracht waar ik aan de hartmonitor werd gelegd. Met allemaal plakkertjes op mijn lichaam met snoertjes eraan. Daar zou ik de kerstnacht moeten doorbrengen. Mijn man was ondertussen ook weer in het ziekenhuis aangekomen met onze twee andere kinderen. Geschrokken en bleekjes stonden ze aan mijn bed. Mama moest de kerstdagen in het ziekenhuis doorbrengen en opa lag doodziek thuis. Geen fijn begin van de kerstvakantie op Aruba. Maar het was ook het begin van mijn ontdekkingsreis naar mijn vrouwenhart, die er uiteindelijk toe geleid heeft dat mijn leven nu een stuk leuker, lekkerder en gezonder is.
“Dit was de eerste en enige waarschuwing”, was de ontnuchterende mededeling van de cardioloog die aan mijn bed verscheen. En: “U moet echt stoppen met roken, mevrouw!” Daar lag ik dan, op eerste kerstdag in een wit ziekenhuisbed en probeerde te bevatten wat er gebeurd was. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk helemaal niets wist van mijn hart. Hoe kon een gezonde vrouw als ik out of the blue een hartaanval krijgen? Wat zijn de vooruitzichten? Hoe moet ik nu verder leven en waar moet ik op letten? Ik had zoveel vragen en onzekerheden, maar eigenlijk niemand bij wie ik terecht kon. De cardioloog had geen tijd. De verpleegkundigen waren lief, maar gaven veel medicijnen en weinig informatie. Ik kreeg een A4’tje ‘Wat is een hartinfarct precies?’ waar bar weinig in stond en dat was het.
In de maanden na mijn hartinfarct heb ik veel gelezen en met talloze deskundigen en lotgenoten gesproken. Ik bleek zoveel niet te weten en er kwam zoveel op me af. Er is niet één plaats waar je alle antwoorden kunt vinden op alles wat je wilt weten na een hartaanval.
Mijn huisarts bracht me op het idee om het hele gebeuren te verwerken door alles van me af te schrijven: therapeutisch schrijven in plaats van naar de psycholoog gaan. Een hartaanval is niet alleen lichamelijk een ‘aanval’, maar ook geestelijk. En zo ontstond het idee om een boek te schrijven over mijn hartaanval en alles wat ik daarna heb meegemaakt en geleerd. Ik wilde vrouwen die hetzelfde is overkomen, helpen door op een toegankelijke manier antwoorden te geven vanuit mijn ervaring, de gesprekken die ik heb gevoerd, de dingen die ik heb geleerd, zodat ze het leven na de hartaanval beter, gezonder en zonder angst aankunnen. Het moest een positief boek worden, juist omdat ik zelf ervaren heb hoe je leven écht beter kan worden na een hartaanval.
Ingeborg Boswinkel
bekijk / bestel hier“De lessen van mijn vrouwenhart” van Ingeborg Boswinkel (met een voorwoord van Angela Maas) ISBN13: 9789065234230
