De Hartkatheterisatie.
In een vorig blog ( Een onschuldige terugval of is er meer aan de hand? ) beschreef ik dat er na aanleiding van mijn toegenomen gezondheidsklachten een aantal onderzoeken gedaan zouden worden. Er zijn een ECG (hartfilmpje), een echo en een hartkatheterisatie (angiografie) ingepland. In deze blog vertel ik hoe mijn dag er uitzag, wat er precies onderzocht wordt tijdens de katheterisatie en wat je ervan kan verwachten. Voor mij is het ‘al’ de 5e keer dat ik dit onderzoek heb gehad, maar ik weet nog hoe spannend ik het (vooral de 1e keer) vond. Het idee dat ze via een lead je aders ingaan vond ik destijds best een eng idee, was er toen ook erg zenuwachtig voor en had ook zelf van tevoren heel wat speurwerk gedaan op internet. Om toch een beetje voorbereid te zijn, of het pijn ging doen en hoe de procedure er tijdens en na het onderzoek uit zou zien. Daarom hoop ik dat mijn ervaring informatief is voor mensen die dit onderzoek nog gaan krijgen maar natuurlijk ook voor een ieder die dit onderwerp interessant vindt.De opnamedag
Op een maandag werd ik om half 9 s’ morgens in het ziekenhuis verwacht en heb eerst bloed laten prikken om mijn INR waarde (de stollingswaarde van het bloed) te laten bepalen omdat ik bloedverdunners gebruik. Daarna werd er nog een keer een ECG gemaakt en kon ik naar de verpleegafdeling dagopname van het Deventer Ziekenhuis waar ik opgenomen werd. Alles liep lekker vlot door. Ik kreeg een mooi bedje voor het raam en zag dat ondanks dat het de rest van de dag regenachtig was, het zonnetje mooi doorbreken. Omdat er geen spoedgevallen of andere calamiteiten tussendoor kwamen werd er, nadat mijn bloeddruk en temperatuur gemeten was, er een infuusnaald ingebracht was en ik me omgekleed had, ( voor het onderzoek droeg ik een t-shirt) al vrij snel opgehaald en naar de onderzoeksruimte gereden. Ik weet inmiddels uit ervaring dat het daar vrij koud is dus had lekker mijn sokken aangehouden.Het onderzoek
Bij binnenkomst stelde de cardioloog in opleiding, die het onderzoek ging uitvoeren, en 3 assistenten zich voor en kon ik op de behandeltafel gaan liggen. Ondertussen kwam de cardioloog die supervisor was binnen. Ik was opgelucht een bekend gezicht te zien. Hij is niet mijn eigen cardioloog, maar we kennen elkaar al een aantal jaren én hij kent mijn medische geschiedenis dus dat vond ik best heel prettig. Daar lig je dan.. op een koude behandeltafel in een klinische ruimte, omgeven door veel grote tv schermen en apparatuur met achterin de ruimte een kantoor met ramen waar de cardioloog en assistenten de beelden op de computers mee kunnen kijken. Dan beginnen de zenuwen toch wel wat toe te nemen moet ik bekennen… De katheterisatie kan worden uitgevoerd via de slagader in de pols of via de lies. Ik kreeg grote doeken over mijn lichaam en nadat mijn pols gedesinfecteerd was probeerde de cardioloog in opleiding mijn slagader te vinden waardoor de lead met camera via de ader naar je hart kan worden gestuurd. Helaas was mijn bloedvat in de pols te klein dus na een minuut of 20 tevergeefs prikken in de ader werd er overgegaan naar plan B. De rechterlies. Omdat ik dit onderzoek al een paar keer eerder in die lies heb gehad is het weefsel daar wat stug geworden door littekenweefsel en daarom was het ook op die plek niet gemakkelijk om in de slagader te komen, maar dat is uiteindelijk toch gelukt.
Behalve de verdovingsprikken voel je hier overigens verder niet veel van. Je voelt wel dat ze bezig zijn maar het doet niet echt pijn door de plaatselijke verdoving. Mocht je nog wel een scherpe pijn voelen dan krijg je meer verdoving dus geef dit altijd aan! Tijdens het onderzoek ben je dus ook bij bewustzijn en kan je ook meekijken op de schermen. Zelf vind ik dat altijd erg interessant, maar je kan er natuurlijk ook voor kiezen je ogen dicht te doen.
Tijdens het onderzoek wordt er gebruik gemaakt van röntgenstralen en contrastvloeistof waardoor de aders en de kransslagaders goed zichtbaar zijn. Eventuele vernauwingen of andere afwijkingen kunnen via dit onderzoek het beste opgespoord worden. Je kan tijdens het onderzoek soms merken dat je hartritme wat onregelmatig wordt en af en toe bonkt maar dit is een onschuldige bijkomstigheid. Er worden opnamen van de beelden gemaakt die later uitgebreid bekeken worden door de cardioloog en/of besproken worden in het thoraxteam in Zwolle waar het hartcentrum zit.
Wanneer het onderzoek klaar is moet de slagader natuurlijk goed dichtgedrukt worden. Als het onderzoek via de pols gedaan wordt krijg je er een drukverband omheen. Voor de lies wordt er een angio seal gebruikt (een plugje) dat de bloedtoevoer tegenhoudt en wat na gemiddeld 90 dagen is opgelost in je lichaam. Maar omdat er in mijn lies door eerdere onderzoeken teveel littekenweefsel zat kon er geen plug meer worden gebruikt. Ik ben een ‘te’ vaste klant geworden. Daarom werd de wond eerst ruim 15 minuten met beiden handen hard aangedrukt door de cardioloog gevolgd door een drukverband. Platliggend en voorzichtig werd ik overgezet van de tafel naar mijn bed en kon ik naar de afdeling teruggebracht worden.
