De Hartkatheterisatie
In deze blog vertel ik hoe mijn opnamedag voor het onderzoek er uitzag, wat er precies onderzocht wordt tijdens de katheterisatie en wat je er als als patiënt van kan verwachten. Voor mij is het ‘al’ de 5e keer dat ik dit onderzoek heb gehad, maar ik weet nog hoe spannend ik het (vooral de 1e keer) vond. Het idee dat ze via een lead je aders ingaan vond ik destijds best een eng idee, was er toen ook erg zenuwachtig voor en had ook zelf van tevoren heel wat speurwerk gedaan op internet. Om toch een beetje voorbereid te zijn, of het pijn ging doen en hoe de procedure er tijdens en na het onderzoek uit zou zien. Daarom hoop ik dat mijn ervaring informatief is voor mensen die dit onderzoek nog gaan krijgen maar natuurlijk ook voor een ieder die dit onderwerp interessant vindt.De opnamedag
Op een maandag werd ik om half 9 s’ morgens in het ziekenhuis verwacht en heb eerst bloed laten prikken om mijn INR waarde (de stollingswaarde van het bloed) te laten bepalen omdat ik bloedverdunners gebruik. Daarna werd er nog een keer een ECG gemaakt en kon ik naar de verpleegafdeling dagopname van het Deventer Ziekenhuis waar ik opgenomen werd. Alles liep lekker vlot door. Ik kreeg een mooi bedje voor het raam en zag dat ondanks dat het de rest van de dag regenachtig was, het zonnetje mooi doorbreken. Omdat er geen spoedgevallen of andere calamiteiten tussendoor kwamen werd er, nadat mijn bloeddruk en temperatuur gemeten was, er een infuusnaald ingebracht was en ik me omgekleed had, ( voor het onderzoek droeg ik een t-shirt) al vrij snel opgehaald en naar de onderzoeksruimte gereden. Ik weet inmiddels uit ervaring dat het daar vrij koud is dus had lekker mijn sokken aangehouden.Het onderzoek
Bij binnenkomst stelde de cardioloog in opleiding, die het onderzoek ging uitvoeren, en 3 assistenten zich voor en kon ik op de behandeltafel gaan liggen. Ondertussen kwam de cardioloog die supervisor was binnen. Ik was opgelucht een bekend gezicht te zien. Hij is niet mijn eigen cardioloog, maar we kennen elkaar al een aantal jaren én hij kent mijn medische geschiedenis dus dat vond ik best heel prettig. Daar lig je dan.. op een koude behandeltafel in een klinische ruimte, omgeven door veel grote tv schermen en apparatuur met achterin de ruimte een kantoor met ramen waar de cardioloog en assistenten de beelden op de computers mee kunnen kijken. Dan beginnen de zenuwen toch wel wat toe te nemen moet ik bekennen… De katheterisatie kan worden uitgevoerd via de slagader in de pols of via de lies. Ik kreeg grote doeken over mijn lichaam en nadat mijn pols gedesinfecteerd was probeerde de cardioloog in opleiding mijn slagader te vinden waardoor de lead met camera via de ader naar je hart kan worden gestuurd. Helaas was mijn bloedvat in de pols te klein dus na een minuut of 20 tevergeefs prikken in de ader werd er overgegaan naar plan B. De rechterlies. Omdat ik dit onderzoek al een paar keer eerder in die lies heb gehad is het weefsel daar wat stug geworden door littekenweefsel en daarom was het ook op die plek niet gemakkelijk om in de slagader te komen, maar dat is uiteindelijk toch gelukt. Behalve de verdovingsprikken voel je hier overigens verder niet veel van. Je voelt wel dat ze bezig zijn maar het doet niet echt pijn door de plaatselijke verdoving. Mocht je nog wel een scherpe pijn voelen dan krijg je meer verdoving dus geef dit altijd aan! Tijdens het onderzoek ben je dus ook bij bewustzijn en kan je ook meekijken op de schermen. Zelf vind ik dat altijd erg interessant, maar je kan er natuurlijk ook voor kiezen je ogen dicht te doen.
Tijdens het onderzoek wordt er gebruik gemaakt van röntgenstralen en contrastvloeistof waardoor de aders en de kransslagaders goed zichtbaar zijn. Eventuele vernauwingen of andere afwijkingen kunnen via dit onderzoek het beste opgespoord worden. Je kan tijdens het onderzoek soms merken dat je hartritme wat onregelmatig wordt en af en toe bonkt maar dit is een onschuldige bijkomstigheid. Er worden opnamen van de beelden gemaakt die later uitgebreid bekeken worden door de cardioloog en/of besproken worden in het thoraxteam in Zwolle waar het hartcentrum zit.
Wanneer het onderzoek klaar is moet de slagader natuurlijk goed dichtgedrukt worden. Als het onderzoek via de pols gedaan wordt krijg je er een drukverband omheen. Voor de lies wordt er een angio seal gebruikt (een plugje) dat de bloedtoevoer tegenhoudt en wat na gemiddeld 90 dagen is opgelost in je lichaam. Maar omdat er in mijn lies door eerdere onderzoeken teveel littekenweefsel zat kon er geen plug meer worden gebruikt. Ik ben een ’te’ vaste klant geworden. Daarom werd de wond eerst ruim 15 minuten met beiden handen hard aangedrukt door de cardioloog gevolgd door een drukverband. Platliggend en voorzichtig werd ik overgezet van de tafel naar mijn bed en kon ik naar de afdeling teruggebracht worden.
Na het onderzoek
Omdat de kans op een slagaderlijke bloeding nogal groot is, is voorzichtigheid de eerste uren en dagen geboden. Het eerste uur moest ik volledig plat op mijn rug blijven liggen om zo min mogelijk druk op de lies te geven. Daarna mocht ik een klein beetje rechter op komen liggen. Omdat er bij mij geen gebruik van de plug gemaakt kon worden moest ik helaas 6 uur in deze positie blijven liggen voordat ik naar huis mocht. Wanneer ik wel een plug had kunnen krijgen zou je na een uur al weer naar huis mogen. Maar behalve dat je wat stijf wordt en je weinig tot niks kan doen behalve een beetje tv kijken is dat het ergste niet. Ik was voorbereid en had besloten gewoon alles maar gewoon over mij heen te laten lopen. Want het heeft geen zin om je druk te maken over dingen die je niet in de hand hebt of wellicht ook helemaal niet aan de orde zijn. Dat geeft ook het minste stress. Na het onderzoek is het ook belangrijk om veel water te drinken. Om de contrastvloeistof uit je lichaam te spoelen. Om 18.30u mocht ik na 6 uur liggen op de rand van het bed gaan zitten en voorzichtig wat gaan lopen. Dat ging goed en de wond bleef dicht dus om 19u kon ik worden opgehaald om naar huis te gaan. Vanzelfsprekend mag je zelf niet aan het verkeer deel gaan nemen na zo’n onderzoek.Weer thuis
De eerste dagen na het onderzoek moet je het thuis ook echt rustig aan blijven doen om niet alsnog een bloeding te krijgen. Het ziekenhuis geeft je pleisters en een formulier met wat leefregels mee. Zo mag je de eerste 3 dagen na het onderzoek niet tillen, te hard persen of bukken. Niet fietsen of autorijden en zo min mogelijk traplopen. Dit is mijn 2e dag na het onderzoek en het gaat goed met de wond. Ach… en weet je.. een paar dagen verplicht rusten en even niks te hoeven of moeten.. hoe erg is dat..? Ik was wel erg opgelucht dat ik het achter de rug had. Hoewel het onderzoek me eigenlijk achteraf altijd ontzettend meevalt en iedereen in het ziekenhuis alleen maar ontzettend lief en behulpzaam is. Zowel in de onderzoekskamer, als de verpleegkundigen tot de cateringmedewerker op de afdeling! Echt super hoor! Ook vond ik het ontzettend fijn en best verbazingwekkend dat ondanks Corona de onderzoeken niet alleen door konden gaan maar ook nog eens zo snel ingepland konden worden. En dat vind ik ook een compliment voor het Deventer Ziekenhuis waardig. Want als je klachten hebt en het allemaal niet oké voelt is het erg fijn dat je op korte termijn meer duidelijkheid krijgt. Maar nu het belangrijkste aspect en het doel van de onderzoeken; de uitslag!? Aankomende maandag, na het Kerstweekend krijg ik van mijn cardioloog de resultaten dus het blijft nog even spannend… Hopelijk geeft mijn ervaring een beetje een beeld van wat je kan verwachten tijdens zo’n hartkatheterisatie. Wil je nog wat weten of jouw ervaring delen laat dan onder dit artikel een reactie achter. Lees ook: https://wpschema.hartinshape.nl/4women/hartklachten-bij-vrouwen-worden-vaak-gemist/ 
