-
Discussie
-
-
Antwoorden
-
-
-
Ik sportte een jaar voor mijn diagnose nog erg veel: kickboksen, bootcamp en streetdance. Daarnaast liep ik regelmatig hard (5 á 10 km)…. Opeens merkte ik dat ik de groep niet meer kon bijbenen, werd kortademig en kreeg pijn op de borst. Na de diagnose startte ik met hartrevalidatie in het ziekenhuis (als jongste van het stel….) en was na een slechte ervaring tijdens de fietstest bang om voluit te gaan. Het vertrouwen was compleet weg en ook voelde ik al bij weinig weerstand klachten opkomen. Na vier weken ziekenhuis revalidatie ging ik verder bij mijn eigen fysiotherapeut en daar leerde ik meer vertrouwen te krijgen. Nu sport ik niet, heb er een versleten nekwervel bij en moet voor beoordeling naar een chirurg. Daarnaast heb ik geen enkele energie over…. Ik kies dan liever voor een half uur lekker wandelen met man en hondjes!
-
Die nekwervel er ook nog bij… dat is niet fijn! Maar bewegen met een hartaandoening betekent ook niet automatisch fanatiek sporten he? Dat kan ik zelf ook niet meer. Het is wel belangrijk om op jouw manier en wat bij jou past in beweging te blijven. Wandelen is daar al een heel goed voorbeeld van! Het verlaagt de bloeddruk, je verbrandt er evengoed calorieën mee en het is lekker ontspannend.
Het zit hem in de kleine dingen die vaak al een groot verschil maken. Ik vind yoga fijn en ontspannend en iets wat ik goed vol kan houden. (al heb je daar natuurlijk verschillende gradaties in) Soms op mijn gymbal met wat handgewichtjes wat oefeningen doen. Lekker even in de woonkamer staan dansen op opzwepende muziek. Of misschien wat baantjes trekken in het zwembad. Het hoeft niet fanatiek te zijn om toch goed bezig te zijn!
Log in om te antwoorden.
